در گذشته نه چندان دور در بسیاری از تابلوهای فرمان ماشین آلات صنعتی ، برای کنترل پروسه های تولید از رله های الکترومکانیکی یا سیستمهای پنوماتیکی استفاده می کردند و اغلب با ترکیب رله های متعدد و اتصال آنها به یکدیگر منطق کنترلی مورد نظر ایجاد می گردید . در بیشتر ماشین آلات صنعتی ، سیستمهای تاخیری و شمارنده ها نیز استفده می گردید و با اضافه شدن تعدادی Timer و شمارنده به تابلوهای کنترل , حجم و زمان مونتاژ آن افزایش می یافت .
اشکال فوق با در نظر گرفتن استهلاک و هزینه بالای خود و همچنین عدم امکان تغییر در عملکرد سیستم ، باعث گردید تا از دهه 80 میلادی به بعد اکثر تابلوهای فرمان با سیستمهای کنترلی قابل برنامه ریزی جدید یعنی PLC جایگزین گردند .در حال حاضر PLC یکی از اجزای اصلی و مهم در پروژه های اتوماسیون می باشد که توسط کمپانیهای متعدد و در تنوع زیاد تولید و عرضه میگردد .
به طور خلاصه سیستمهای نوین اتوماسیون و ابزار دقیق مبتنی بر PLC در مقایسه با کنترل کننده های رله ای و کنتاکتوری قدیمی دارای امتیازات زیر است :
هزینه نصب و راه اندازی آنها پایین می باشد.
برای نصب و راه اندازی آنها زمان کمتری لازم است .
اندازه فیزیکی کمی دارند.
تعمیر و نگه داری آنها بسیار ساده می باشد.
به سادگی قابلیت گسترش دارند .
قابلیت انجام عملیات پیچیده را دارند.
ضریب اطمینان بالایی در اجرای فرایندهای کنترلی دارند .
ساختار مدولار دارند که تعویض بخشهای مختلف آن را ساده میکند.
اتصالات ورودی ، خروجی و سطوح سیگنال استاندارد دارند.
زبان برنامه نویسی آنها ساده و سطح بالاست.
در مقابل نویز و اختلالات محیطی حفاظت شده اند.
تغییر برنامه در هنگام کار آسان است.
امکان ایجاد شبکه بین چندین PLC به سادگی میسر است .
امکان کنترل از راه دور (به عنوان مثال از طریق خط تلفن یا سایر شبکه های ارتباطی ) قابل حصول است .
امکان اتصال بسیاری از تجهیزات جانبی استاندارد از قبیل چاپگر ، بارکد خوان و ... به PLC ها وجود دارد
